Doorgaan naar hoofdcontent

De wachttijd kan langer zijn dan u van ons gewend bent...



'De wachttijd kan langer zijn dan u van ons gewend bent'.

Bovenstaande zin is de favoriete tagline op het antwoordapparaat van instanties die bij voorbaat weten dat ze niet klantvriendelijk in de wereld staan. Het is een zin, waar minimaal 4,5 jaar penitentiaire opsluiting met dwangverpleging in het Pieter Baan Centrum op zou moeten staan. Tenminste, dat is mijn bescheiden mening. 

Bellen met een willekeurige (overheids)instantie begint altijd hoopvol met een vriendelijk 'welkom bij...' en daarna volgt deze zin. Ongeacht het tijdstip van de dag dat je belt. Want ook op tijdstippen dat jij vermoedt dat er geen hond belt, half Nederland (nog of al) in zijn mandje ligt of op wintersport is, krijg jij toch dit zinnetje te horen. Logisch, want deze zin is standaard en wordt 24/7 afgedraaid.

De zin is bedoeld als waarschuwing. Zodat je achteraf niet tegen de meneer of mevrouw, die je na een half uur aan de lijn krijgt, kunt zeggen: 'Zeg, wat is dat daar bij jullie? Zijn jullie verdomme de hele middag aan het ganzenborden bij de Belastingdienst?' 
Ja, ik noem nu de Belastingdienst, maar dat is slechts een voorbeeld. Net zoals trouwens ganzenborden hier ook maar een voorbeeld is. Had ook scrabbelen kunnen zijn. Of Pim-Pam-Petten. Origami desnoods. Schijnen ze bij de overheid ook verzot op te zijn.
Banken, pensioenfondsen, waterschappen, sociale diensten, medische weekenddiensten... praktisch alle instanties waar ze praten in termen van 'cliënten, bewoners, patiënten, puntje-puntje-plichtigen en dat soort termen', zijn verzot op het zinnetje. 

Goed, even terug naar het begin: de toevoeging 'dan u van ons gewend bent', is eigenlijk het meest frappante deel. Want hoe weet die instantie eigenlijk 'wat jij van hen gewend bent?' Heeft een landelijke enquête dat aan het licht gebracht? En waren ze de vorige keer dat jij belde zo snel dan met opnemen en dat dat nu -tijdelijk- anders is? Schrok je de laatste keer van de kordate actiebereidheid van deze instantie omdat je, na slechts 1 keer overgaan van je telefoon en eigenlijk sneller dan het geluid, reeds te woord werd gestaan? Vanwaar die vooringenomenheid? 

Of is het inmiddels en jarenlang usance dat iedereen langer moet wachten dan dat-ie gewend is? Als dát zo is (ik heb heb een zacht vermoeden het in deze richting gaat...), dan zou ik de instantie willen adviseren om in plaats van dat zinnetje te lispelen, als de sodemieter extra personeel te rekruteren en de telefooncentrale optimaal te bemannen. Het signaleren van een probleem, is het over het algemeen iets anders dan een probleem oplossen, heeft een paar jaar meelopen in het bedrijfsleven mij geleerd!

Schaam je, instantie! Schaam je, dat je dit soort teksten überhaupt op je antwoordapparaat durft te zetten. Zorg liever dat je de wachttijd verkort. In elk geval zó verkort, dat deze zin onzin wordt. Want van onzin wordt de wereld een stuk mooier!

NB) Stel je toch eens voor dat je de Belastingdienst belt en je te horen krijgt: 
'de wachttijd kan korter zijn dan dat u van ons gewend bent. Wij verbinden u nu door'.
Zullen u en ik het nog meemaken?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Veranderbang.

Hun aantal groeit excessief. Veranderbange consumenten. Mensen die liever niets doen dan dat ze veranderen. Veranderen van provider bijvoorbeeld. Van telecomaanbieder. Van abonnementstype. Van energieleverancier. Want voordat je het weet, heb je gedonder. Sterker: altijd heb je gedonder als je dit soort zaken verandert. Dat is de wet van Murphy. If there's any way they can do it wrong, they will. Een voorbeeld. Je gaat verhuizen en brengt UPC (of welke andere club dan ook) hiervan op tijd op de hoogte. Op de dag van je verhuizing zet je op je nieuwe adres je TV aan en ziet niks anders dan sneeuw. Na een telefoontje van ongeveer 28 minuten (dat je met je mobiel doet omdat je vaste lijn ook nog niet werkt) weet je meer: bij de provider is iets niet goed gegaan. Dat wist je overigens al voordat je het telefoontje deed. UPC weet niets van je verhuizing ('weet u wel zeker dat u het heeft doorgegeven aan ons?'), maar belooft je dat alles zo spoedig mogelijk wordt opgelost. ...

Taart (deel 1: de sneue versie)

Zojuist een taart gebakken. Nou ja, een taart. Een droge cake-bodem met wat versiering erop. 8 Kaarsjes omdat 54 stuks te begrotelijk werden. In het midden mijn naam in plastic plakletters die ik volgend jaar weer kan gebruiken. Lekker makkelijk.  Als je jarig bent op 7 januari dan vier je dat niet. Uberhaupt jarig zijn vier je niet, ben ik van mening. Heb nooit begrepen waarom mensen hun jaarlijkse geestelijke en lichamelijke aftakeling zoveel luister bij zetten. 'Gefeliciteerd man, je begint al lekker kaal te worden.' Of: 'nou man, van harte, heerlijk toch om soms je eigen telefoonnummer te vergeten?' Als je, zoals ik, jarig bent één week na de jaarwisseling en twee weken na Kerst, kun je je verjaardag beter niet vieren. Vraagt men naar je cadeauwensen dan weet je, na de cadeau-lawines van Sint en Kerst, niet veel meer te bedenken dan 'zakdoeken en sokken'. Van die cadeaus voor sneue mannen die alles al hebben. En daar komt bij, de gasten die je uitnod...