Doorgaan naar hoofdcontent

Versjaggeraars.

Zojuist telefoontje gedaan met mijn ziektenkostenverzekeraar. Gesproken met de pakketcoach. Alleraardigst meiske van 23 dat mij informeerde dat ik korting op mijn pakket kon krijgen als ik Veronica-lid werd. Of ik ook in aanmerking kwam voor die korting als ik mij niet aansloot bij die club infantiele schreeuwers?, vroeg ik. Maar dat ging niet, zei ze. Of ik moest aangesloten zijn bij de vakbond, dan kreeg ik die korting weer wel.
Nu denkt u dat ik dit verzonnen heb. Maar dat heb ik niet. Van het bovenstaande is geen woord gelogen.
Wat wel gelogen is, is de nieuwe TV-commercial van ziektenkostenverzekeraar VGZ. Daarin worden doktoren opgevoerd. Met naam en toenaam. Maar dat zijn helemaal geen bestaande artsen. Het zijn figuranten. Hoe ik dat weet? Ik ken sommigen van figuratiewerk dat ze voor mij deden. Geen slecht woord over die figuranten. Maar wel over VGZ. Oplichters zijn het. Niet-echte vakmensen opvoeren in reclame wordt wel vaker gedaan. Maar er zijn grenzen. Als je als zorgverzekeraar dr. F. de Clerq laat zien en je zet zijn naam erbij, moet dat niet Frits Manders zijn, figurant. En je moet helemaal niet de voice-over laten zeggen dat 'het een uitstekende arts is met heel veel ervaring en dat hij bij je in de buurt zit.' Dat is liegen of in elk geval niet de waarheid spreken.
Wat anders is het als Eneco twee mannetjes in een busje op pad stuurt als energie-coach. Iedereen weet dat die mannetjes geen echte energie-coaches zijn en nooit bij je aan de deur zullen komen. Bij dr. de Clerq, aanbevolen door VGZ, verwacht je toch hem tegen het lijf te kunnen lopen in de wandelgang van de poli waar je met je verstuikte enkel voor consult komt. Maar dat zal nooit gebeuren. Dr. de Clerq van VGZ bestaat niet. En de andere beloften die VGZ doet zullen ook wel vuige leugens zijn, denk ik dan als simpele consument. Ik zoek de komende dagen dus nog even verder naar een eerlijke verzekeraar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Veranderbang.

Hun aantal groeit excessief. Veranderbange consumenten. Mensen die liever niets doen dan dat ze veranderen. Veranderen van provider bijvoorbeeld. Van telecomaanbieder. Van abonnementstype. Van energieleverancier. Want voordat je het weet, heb je gedonder. Sterker: altijd heb je gedonder als je dit soort zaken verandert. Dat is de wet van Murphy. If there's any way they can do it wrong, they will. Een voorbeeld. Je gaat verhuizen en brengt UPC (of welke andere club dan ook) hiervan op tijd op de hoogte. Op de dag van je verhuizing zet je op je nieuwe adres je TV aan en ziet niks anders dan sneeuw. Na een telefoontje van ongeveer 28 minuten (dat je met je mobiel doet omdat je vaste lijn ook nog niet werkt) weet je meer: bij de provider is iets niet goed gegaan. Dat wist je overigens al voordat je het telefoontje deed. UPC weet niets van je verhuizing ('weet u wel zeker dat u het heeft doorgegeven aan ons?'), maar belooft je dat alles zo spoedig mogelijk wordt opgelost. ...

Taart (deel 1: de sneue versie)

Zojuist een taart gebakken. Nou ja, een taart. Een droge cake-bodem met wat versiering erop. 8 Kaarsjes omdat 54 stuks te begrotelijk werden. In het midden mijn naam in plastic plakletters die ik volgend jaar weer kan gebruiken. Lekker makkelijk.  Als je jarig bent op 7 januari dan vier je dat niet. Uberhaupt jarig zijn vier je niet, ben ik van mening. Heb nooit begrepen waarom mensen hun jaarlijkse geestelijke en lichamelijke aftakeling zoveel luister bij zetten. 'Gefeliciteerd man, je begint al lekker kaal te worden.' Of: 'nou man, van harte, heerlijk toch om soms je eigen telefoonnummer te vergeten?' Als je, zoals ik, jarig bent één week na de jaarwisseling en twee weken na Kerst, kun je je verjaardag beter niet vieren. Vraagt men naar je cadeauwensen dan weet je, na de cadeau-lawines van Sint en Kerst, niet veel meer te bedenken dan 'zakdoeken en sokken'. Van die cadeaus voor sneue mannen die alles al hebben. En daar komt bij, de gasten die je uitnod...