Inmiddels is onze duif uitgevlogen. Zij (hij?) is al een hele knaap. De moeder komt elke dag op de buitentafel en eet figuurlijk uit mijn hand. Momenteel vindt ze Bastogne-koeken het lekkerst. Soms komt het jong erbij, maakt zielige piepende geluidjes en wil zich laten voeden door z'n moeder. Maar die denkt op haar beurt: bekijk jij het maar, zorg maar voor jezelf. Je bent nu oud en wijs genoeg. Omdat alle koerduiven (of lachduiven) op elkaar lijken, is het best moeilijk te zien wie wie is. Kwestie van tijd. Dan ken ik ze bij naam...
door carl@formatieschipper.nl