Op verzoek, omdat mijn vorige vers wat druilerig was, hier dan ééntje over de zon. Vers geschreven op Nationale Gedichtendag 2012: De zon rolt traag over mijn balkon Alsof-ie niet meer lopen kon Hij rolt van links, naar rechts en terug en strooit zijn stralen op mijn rug. Hij rolt mijn lijf van top tot teen Eerst ’t linker-, dan het rechterbeen Warm licht dat mij wat bruiner kleurt Ik lig erbij en het gebeurt. De zon rolt traag over mijn balkon Hij raakt kozijn en vloerbeton en craqueleert het schilderwerk Die volle stralen zijn zo sterk. Verzengend slaat hij om zich heen En bijt zich vast – vals en gemeen – In huid, in haar, in kloppend hoofd Terwijl ons koelte was beloofd. Die klote zon op mijn balkon Ik wou dat ik ‘m pakken kon Ik zou ‘m werpen, hup! weg ermee! Zo naar het einde van de zee.
door carl@formatieschipper.nl