GOEDBLOG

Je leest het dikwijls: wegens verschil van inzicht over het te voeren beleid komt er regelmatig een hotemetoot bij de overheid of in het bedrijfsleven weg met een paar tonnetjes in euro's. Kassa! Wat zij kunnen, kan ik ook. Wegens verschil van inzicht over het te voeren beleid heb ik gisteren voorgoed gebroken met mijn bakker. Dit nadat ik vorige week al, ook vanwege verschil van inzicht over het te voeren beleid, met mijn garagebedrijf, de stomerij, mijn tandarts en mijn kapper, gebroken heb. In alle gevallen strookte het beleid dat zij voerden niet met het mijne. Eén van hen - hoe erg kun je het maken - hield er zelfs helemaal geen beleid op na! Alle recht en rede dus voor mij om eenzijdig een punt achter onze vaak meerjarige relaties te zetten. Maar niet natuurlijk voordat ik alle partijen schriftelijk in tweevoud een schadeclaim heb gepresenteerd. Want bloeden zullen ze. Zo vraag ik van mijn bakker een bedrag dat gelijk staat aan één jaar melkwit voor een gezin van vier person...

Een goed idee heeft een lifecycle. Zo is dat ook met een goed reclame-idee. Het kent, net zoals de cycli van het menselijk, dierlijk of plantaardig leven, een begin en een eind. Met alle stadia die daar tussenin zitten. Een goed idee kent een bevruchtingsmoment. Het is het momentum dat er extase ontstaat, een staat van ejucalatief genot waarin een idee aan het brein van de ideeënmaker ontspruit. Het idee komt vanuit het niets en verplaatst zich naar een daartoe bestemd gedeelte van de hersenen waar het zich nestelt, kan indalen, kan rijpen. Hier zal het prille idee tot volle wasdom komen. Het zal groter groeien doordat de ideeënmaker telkens nieuwe ideetjes aan zijn oorspronkelijke idee toevoegt, het bijschaaft en verandert. Net zo lang totdat zijn idee volgroeit is en goed genoeg is om geboren te worden. Het licht mag zien. Het kan nu in handen gelegd worden van anderen die ervoor moeten zorgen. Na de geboorte van het idee, moet het idee leven. Het moet van zich laten horen, krijsen....

Ken je dat? Je staat in een winkel, je ziet iets, maar je hebt werkelijk geen flauw idee wat het is of waarvoor het is. Het gebeurt mij vaak. Ik pak zo'n product dan op, bekijk het van alle kanten en dan weet ik het vaak nog niet. Waarvoor gebruik je dit? Gebruik je het überhaupt wel? Of is het voor de sier? Ook na langer onderzoek, blijft zo'n 'ding' een raadsel voor je. Dus kijk je of je iemand ziet van het personeel die je kan helpen. 'Pardon mevrouw, mag ik u iets vragen?' Dat mag bijna altijd in een beetje winkel. Dus vervolg je, het onbekende product in haar richting houdend, 'kunt u mij zeggen wat dit is?'. Steevast gaat het gesprek als volgt verder: 'O dat? Dat is een ...'. En dan zeg jij, om niet al te dom over te komen 'ja dat dacht ik al' en je kijkt naar het product met je intelligentste gezicht. De winkeljuffrouw zegt met plaatsvervangende schaamte zoiets als 'ze zijn nu in de aanbieding', of 'ze zijn handig/l...