Ken je dat? Je staat in een winkel, je ziet iets, maar je hebt werkelijk geen flauw idee wat het is of waarvoor het is. Het gebeurt mij vaak. Ik pak zo'n product dan op, bekijk het van alle kanten en dan weet ik het vaak nog niet. Waarvoor gebruik je dit? Gebruik je het überhaupt wel? Of is het voor de sier? Ook na langer onderzoek, blijft zo'n 'ding' een raadsel voor je. Dus kijk je of je iemand ziet van het personeel die je kan helpen.
'Pardon mevrouw, mag ik u iets vragen?' Dat mag bijna altijd in een beetje winkel. Dus vervolg je, het onbekende product in haar richting houdend, 'kunt u mij zeggen wat dit is?'. Steevast gaat het gesprek als volgt verder: 'O dat? Dat is een ...'. En dan zeg jij, om niet al te dom over te komen 'ja dat dacht ik al' en je kijkt naar het product met je intelligentste gezicht. De winkeljuffrouw zegt met plaatsvervangende schaamte zoiets als 'ze zijn nu in de aanbieding', of 'ze zijn handig/leuk/mooi hè? om de conversatie nog een beetje leuk einde te geven.
Om dit soort pijnlijke tweespraken tussen klant en winkelpersoneel te voorkomen is er gelukkig een landelijke winkelformule die op alles een tekst zet. Een uitkomst! Op de eetkamerstoelen staat Dinner. Op de voordeurmat Welcome. Op een schort Kitchen. Op een tafel Table. Hartstikke makkelijk en duidelijk. Het voorkomt algemene verwarring. In de winkel en thuis. Neem die dingen die ik zag. Bleken wijnglazen te zijn! Zou er zo langs zijn gelopen als het er niet in koeienletters Vin op stond. Perfect! Dankzij die tekst wist ik gelijk dat ze voor wijn waren. Al heb ik wel voor de zekerheid aan een winkelmevrouw nog even gevraagd of ze voor rood of wit waren. Dat kon beide, zei ze. En ze waren ook voor rosé geschikt, voegde ze er aan toe. Heb er gelijk zes gekocht. Op de bon stond groot bovenaan Bon. En bij de uitgang hing een bordje Uitgang. Ik houd van die Hollandse duidelijkheid.
Reacties