Als ik vroeger met mijn vader op zaterdag naar de visboer ging, mocht ik steevast een Zure Bom uitzoeken. Jawel, ik schrijf 'visboer', want zo heette die man toen. Als je nu iemand 'boer' noemt, is dat een belediging. Toen niet. Tegenwoordig heet de visboer: vistraiteur, visspecialist of visboetiek heb ik zelfs eens ergens gelezen. Goed, die Zure Bom, daar gaat het over. Als mijn vader aan mij vroeg: 'wil jij ook iets hebben?', wees ik de grote glazen pot met Zure Bommen aan. De visboer in kwestie pakte een tang, haalde het deksel van de pot en greep de eerste de beste Zure Bom. En dat deed hij zo week na week op deze manier. FOUT! Wat was hier fout aan? Wel, om mij de indruk te geven dat ik het aardigste jongetje was dat hij kende en ik voor hem (samen met mijn vader) een zeer speciale klant was, had hij moeten zeggen: 'Nou, dan ga ik eens kijken of ik de grootste Zure Bom uit deze pot kan halen.' Maar nee, hij pakte maar wat. Maar net welk Zuur kl...
door carl@formatieschipper.nl