GOEDBLOG

Het was vandaag weer een heerlijke ervaring. Stemoproep in de hand, afgeven aan de commissie van vier achter de tafel, legitimatie erbij, dubbelcheck, goedgekeurd en ja hoor....daar stond ik met mijn maagdelijke stembiljet in een knus stemhokje met alle privacy die een stemmer zich kan wensen. Even met wat spuug de punt van het rode potlood natgemaakt en met vaste hand mijn keuze gemaakt. Stembiljet dichtgevouwen (zo'n soort zelfde klusje als het opvouwen van een ouderwetse wegenkaart) en het stembiljet in de gleuf gedaan. Zo, mijn landsplicht weer gedaan. Maar toen ik terugliep naar huis, bedacht ik mij hoe triest het allemaal was. Hoe schamel. Hoe gedateerd. Uit de tijd. Een stemritueel dat het niveau van stemmen in een ontwikkelingsland als bijvoorbeeld Angola nog niet ontstijgt. Want ook daar gaat het er net zo aan toe. Net zoals trouwens in Botswana. En in Tanzania. Stemmen in het geciviliseerde Nederland gaat anno 2012 nog net zoals stemmen in de binnenlanden van donker...

Onderzoek toont aan dat veel managers in het bedrijfsleven in tijden van economische crisis minder openstaan voor creativiteit. Onbekend maakt immers onbemind. En dat onbekende lijken we liever ver van ons te houden als het met onze economie  minder goed gaat.  Wel tegenstrijdig vind ik het dat - ook in deze tijd - veel managers van hun externe adviseurs nog altijd 'hoogstaande creativiteit' eisen. Er moet 'flink out-of-the-box gedacht worden', krijg ik regelmatig mee in briefings. Bij die aansporing ben ik op mijn hoede. Want hoewel veel opdrachtgevers mij inhuren voor nieuwe en creatieve ideeën, weet ik dat mijn meest creatieve voorstellen toch het eerst sneuvelen. 'Een ontzettend goed idee, maar we zijn er nog niet aan toe', doen mijn opdrachtgevers het af. Het liefst vlucht ik dan even het theater uit... Creativiteit afwijzen is overigens van alle tijden. In 1913 bracht Igor Stravinsky voor het eerst zijn nieuwe compositie Le Sacre du P...