Wanneer vertelde iemand je... een goeie mop? Wanneer was dat? Gisteren? Vorige maand? Grote kans dat we het hier eerder over een tijdspanne van maanden of zelfs jaren hebben, dan over dagen. Want de mop is dood en begraven. Pleite is-ie, zou good old Max Tailleur zeggen (en voor degenen die deze naam niets zegt, gewoon even googlen). Waar is de mop gebleven, vroeg ik mij af toen ik 'm onlangs even hard nodig had. Het was zo'n moment waarop ik een lach even zo goed kon gebruiken. Een klein lachje was al genoeg geweest. Al was het maar om even niet te hoeven huilen. Het had zo'n klein vraagmopje mogen zijn. Of zo'n 'o-ja-flauw-mopje'. Ook best. Of juist zo'n lange, waar je geen touw aan kunt vastknopen en die je nooit meer zelf kunt navertellen. Maakt niet uit. Gewoon een mop. Is dat teveel gevraagd als je er behoefte aan hebt? Maar geen mop te bekennen. Nergens hoorde ik een hoopvol 'er was eens een ...'. Nergens een 'Bram en Moos...
door carl@formatieschipper.nl