GOEDBLOG

In mijn tijd had je op vuurwerkgebied rotjes, rotjes en rotjes. Kleine, middelgrote en grote. Nogal makkelijk dus. De jeugd van tegenwoordig heeft het een stuk moeilijker met z'n Copacobana Crackers, Alhambra Dragons, Turkish Delight, Fistfuckers en tal van andere uitheemse variëteiten waaruit ik destijds onmogelijk mijn keuze had kunnen maken. Maar met mijn rotjes kwam ik een heel eind. Ik voelde de beperkte keuze geenszins als gemis. Bovendien: drie aan elkaar geknoopte rotjes gaven ook een kolereherrie. Mijn doelen waren altijd hardware . Dus nooit mensen en dieren. Een trapportiekje. Een lege melkfles bij een voordeur. Een brievenbusje. Meestal één met een associatieve achternaam er op. Als ik 'fam. Sterrenveld' op een brievenbus zag staan, was het raak. Dat was er om vragen. De postzegelautomaat was mijn favoriet. Zo'n rood kastje met een stugge draaiknop en 'n plastic klepje waar het postzegelboekje achter bleef hangen. Ik maakte er zo'n drie, vier pe...

Zojuist telefoontje gedaan met mijn ziektenkostenverzekeraar. Gesproken met de pakketcoach. Alleraardigst meiske van 23 dat mij informeerde dat ik korting op mijn pakket kon krijgen als ik Veronica-lid werd. Of ik ook in aanmerking kwam voor die korting als ik mij niet aansloot bij die club infantiele schreeuwers?, vroeg ik. Maar dat ging niet, zei ze. Of ik moest aangesloten zijn bij de vakbond, dan kreeg ik die korting weer wel. Nu denkt u dat ik dit verzonnen heb. Maar dat heb ik niet. Van het bovenstaande is geen woord gelogen. Wat wel gelogen is, is de nieuwe TV-commercial van ziektenkostenverzekeraar VGZ. Daarin worden doktoren opgevoerd. Met naam en toenaam. Maar dat zijn helemaal geen bestaande artsen. Het zijn figuranten. Hoe ik dat weet? Ik ken sommigen van figuratiewerk dat ze voor mij deden. Geen slecht woord over die figuranten. Maar wel over VGZ. Oplichters zijn het. Niet-echte vakmensen opvoeren in reclame wordt wel vaker gedaan. Maar er zijn grenzen. Als je als zorgve...