Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd.
Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van!
Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het niet. Net zo min als de Spanjaarden, de Belgen of de Fransen hun gasten zo'n minimale aanbieding zouden doen. Noch de Russen, de Turken of de Chinezen.
Nee, een hapje en een drankje is typisch zo'n uitspraak van een volksstam die alles viert met geknepen billen. Een stopzin van boekhouders die zichzelf nooit eens bacchanaal te buiten gaan aan halve everzwijnen en tafels vol vette ganzenborst, aan versgebakken broden als keien zo groot, aan grote kannen wijn en nog grotere fusten bier.
Nee, wij Hollanders vieren ons feestjes graag in de verkleinende trap. Met een hap-je en een drank-je. Wat een feest-je!
Reacties