Doorgaan naar hoofdcontent

Geil


Ik weet het nog als de dag van gisteren. Pupillen 6. Koude zaterdagmiddag in februari. Regionaal wintertoernooitje. Onze club Altius tegen Bloemenkwartier. Na een gelijkspel dienen er strafschoppen genomen te worden. Wij vertouwen op onze kiep. Kleine jongen met te grote kicksen.
Harde werker die – ook al dook hij nog zo uitgestrekt – nooit de buitenkanten van het doel kon halen. Op nog geen meters na.
Maar goed, zijn werklust compenseerde veel. Zoveel dat wij nooit kwaad op hem werden. Zelfs al kregen wij met 10 – 0 klop. Zijn naam? Bram Geil.
We maken ons op voor de strafschoppenserie. Geil op doel. Vanaf de zijkant van het veld scanderen de toeschouwers ‘Geiltje, Geiltje...’. Er kwam geen enkele vieze gedachte in ons op, anders dan dat wij met onze Geiltje, met deze kleine doelman, de serie pingels wel eens zouden kunnen gaan verliezen.
En dat gebeurde ook. Wij schoten ze naast. En Geiltje liet hun schoten door. Maar in de kleedkamer ging hij gewoon op de schouders en klonk het in de douches nog lang na. ‘Geiltje, Geiltje’.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...
Een reactie posten
Meer lezen

Tijd

Als ik 's morgens met de hond loop, zie ik een zwarte auto door de straat rijden. Er zitten twee in het zwartgeklede mannen in. Ik zie het meteen; dat belooft weinig goeds. De auto rijdt zacht. De mannen zijn duidelijk op zoek naar het juiste adres. Voor een huis in de buurt stoppen ze. Ik mompel in mijzelf 'Kees zal toch niet...'. De éne man in het zwart stapt uit en loopt richting voordeur. Als hij met zijn hand naar de voordeurbel reikt, zie ik opeens de man in de auto wenken. De man die buiten staat loopt zonder aangebeld te hebben naar de auto terug. 'Ze hebben gebeld', hoor ik als ik de auto passeer zijn collega zeggen. 'We moeten op nummer 78 zijn'. Als ik voorbij het huis van Kees loop, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat Kees vandaag enorme mazzel heeft gehad.
Een reactie posten
Meer lezen

Veranderbang.

Hun aantal groeit excessief. Veranderbange consumenten. Mensen die liever niets doen dan dat ze veranderen. Veranderen van provider bijvoorbeeld. Van telecomaanbieder. Van abonnementstype. Van energieleverancier. Want voordat je het weet, heb je gedonder. Sterker: altijd heb je gedonder als je dit soort zaken verandert. Dat is de wet van Murphy. If there's any way they can do it wrong, they will. Een voorbeeld. Je gaat verhuizen en brengt UPC (of welke andere club dan ook) hiervan op tijd op de hoogte. Op de dag van je verhuizing zet je op je nieuwe adres je TV aan en ziet niks anders dan sneeuw. Na een telefoontje van ongeveer 28 minuten (dat je met je mobiel doet omdat je vaste lijn ook nog niet werkt) weet je meer: bij de provider is iets niet goed gegaan. Dat wist je overigens al voordat je het telefoontje deed. UPC weet niets van je verhuizing ('weet u wel zeker dat u het heeft doorgegeven aan ons?'), maar belooft je dat alles zo spoedig mogelijk wordt opgelost. ...
Een reactie posten
Meer lezen