Ik weet niet wat mijn hond heeft vandaag. Ze lijkt ongewoon gelukkig. Normaal is het al geen depressief beestje, maar dit is duidelijk anders. Uitbundig, mag ik wel zeggen. Waar ze normaal tegen mij opspringt bij mijn thuiskomen, is het nu een onophoudelijke wervelwind van energie en blijdschap. Likken, lachen (ja, mijn hond kan lachen), blije woordjes blaffen en kwispelen zoals ze nog nooit gekwispeld heeft. 'Ja, rustig maar jongen' zeg ik, terwijl ik al tien jaar weet dat het een teefje is. Maar rustig wordt ze niet. Als ik later mijn krant zit te lezen, blijft ze haar natte neus tegen mijn benen aanduwen, alsof ze wil zeggen: 'hé...zie je...ik ben blij!'
Dan sla ik het buitenlands nieuws op en kopt mijn krant: Chinezen verbieden hond op menu. Juist ja.
Reacties