Doorgaan naar hoofdcontent

Niets nieuws.

2012 Is begonnen. Het einde van 2011 was teleurstellend. Zoals bijna elk einde teleurstelt. Even dacht ik nog dat Youp mijn avond zou opleuken, maar dat was niet het geval. Youp is over de datum. Net zoals Paul dat is. En Matthijs het enigszins begint te worden. Ook Hans Liberg die vanochtend het begin van het nieuwe jaar probeerde goed te maken, kan bijgezet worden in het nog te openen Cabaret Museum. En dan zet ik gelijk in de nog beschikbare zaal 'Ouwe Orkesten' de hele Wiener Philharmoniker erbij, omdat deze club grijze dakduiven elk jaar dezelfde moppies speelt, terwijl je toch anders mag verwachten als je met een nieuwe dirigent en een volstrekt andere bezetting op het podium staat. Bovendien kwamen die blommen ook weer uit Holland. Waarom niet een keer bananen uit Angola, palmbladeren uit Westelijk Samoa of schelpenzand van de Salomonseilanden?
Even terug naar Youp. Zijn handgebaartje 'tsjakka' dat hij tien jaar geleden introduceerde, was ook in deze show weer volop aanwezig. Zijn met beide handen aanraken van zijn brilpoten ook. Plus een grappig bedoeld Gronings accentje. En een imitatie van een Gooise bankier uiteraard. En gespeeld bewogen doen over een uitgeprocedeerd asielzoekertje, is gaan voor makkelijke bijval van je publiek. Iedereen spreekt er immers schande van dat dit het Nederland is waarin we moeten wonen. Tot zover niets nieuws bij Youp. Nou ja, Emmy Verhey misschien dan. Al is die ook al zo oud als haar Stradivarius.
En neem Paul. Denkt origineel te zijn door gasten in de vla, chocolade of andere prut onder te dompelen. Terwijl mijn kinderen tien jaar terug al naar een kinderprogramma keken waar het summum van lachen de snotdouche was. En wie kent niet de ooit hilarische soepkom van Brandsteder? In 2011, op de drempel naar '12, mag je toch meer originaliteit verwachten van De Leeuw? Oude wijn in nieuwe zakken, het schijnt niet anders te kunnen op oudejaarsavond en zelfs op nieuwjaarsochtend.
Nee, dan Beau. Die was net zoals de anderen beneden alle peil. Alleen was het voor hém de eerste keer dat hij dit kunstje deed. In dat licht heb ik veel bewondering voor deze gast. Al hoop ik wel dat-ie nou niet denkt dat heel Nederland volgend jaar op hem zit te wachten...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...