Doorgaan naar hoofdcontent

5 + 1 Voorbeelden van de hedendaagse communicatie.

Voorbeeld 1)
Een 'koude' relatie van mij stuurt mij een onpersoonlijke e-mail zonder mijn naam erboven. Of ik ook kom naar een zakelijke bijeenkomst die hij organiseert. Hij zegt dat het heel leuk en verrassend wordt. En de cabaretière Tineke Schouten komt ook, belooft hij. Wat voor leuks we gaan doen, zegt hij niet. Dat is een verrassing. Natuurlijk kom ik niet. Ik wil gewoon weten waarvoor ik mijn tijd vrij maak. Met Vaderdag laat ik mij wel verrassen.

Voorbeeld 2) 
Ik wil contact met een bedrijf dat mogelijk iets voor mij kan betekenen. Ik zoek hun website en zie daar dat ze een Servicelijn hebben. 'Wilt u door ons gebeld worden?', staat er vriendelijk. Dat wil ik. Dus ik vul mijn mobiele nummer in. Dat was 36 uur geleden en ik moet nog gebeld worden. Als ik ze dan maar zelf bel en naar de directeur vraag, krijg ik te horen dat de beste man alleen per e-mail aanspreekbaar is. Hij wenst niet gebeld te worden door mogelijke klanten. Het bedrijf heeft ca. 35 man personeel en de directeur weet niet dat zijn Servicelijn niet werkt (en zal dat via mij ook nooit te weten komen...). Dag klant.

Voorbeeld 3)
Ik stuur een e-mail naar een persoon bij een multinational waarmee ik al eerder e-mailcontact heb gehad over iets zakelijks. Ik krijg een automatische mail terug dat zij met zwangerschapsverlof is tot eind maart. In die mail staan twee namen van collega's die het overnemen. Ik mail beiden. Vervolgens krijg ik twee mails terug; de éne collega meldt op vakantie te zijn tot 5 maart en de andere collega zegt niet meer bij het bedrijf werkzaam te zijn. Schiet mij maar lek.

Voorbeeld 4)
Ik heb mij een jaar geleden aangemeld voor een e-nieuwsbrief van een hotelgroep. Omdat de e-mails bij mij na enkele maanden lichtelijke irritatie gaan oproepen door hun toon, hun niet-aantrekkelijke aanbiedingen, hun slordige opmaak en de te hoge frequentie waarmee ik bestookt word, meld ik mij af. Volgens de door hun gestelde regels uiteraard. Toch blijf ik gewoon hun mails ontvangen. Mijn mail met UNSCRIBE KLOOTZAKKEN! helpt ook niet. Lieve Mona, weet jij raad?

Voorbeeld 5
Ik heb een Twitter-account voor een bepaalde zakelijke activiteit. Ik doe daar nagenoeg niets mee. Het is meer om de naam vastgelegd te hebben. Bijna dagelijks ontvang ik mails van andere Twitteraars die mij laten weten dat ze mij gaan volgen. Maar er valt helemaal niets te volgen! Waarom volgen mensen andere mensen? Omdat ze eenzaam zijn? Waarom 'liken' mensen andere mensen? Omdat ze 'ge-liked' willen worden? Waarom heten zoveel mensen Lemming van hun achternaam?

Voorbeeld 6
Ik dronk zojuist een kop koffie met een alleraardigste zakenvrouw. Ik kende haar nog niet. We spraken af op haar kantoor en praatten honderd-uit. Over van alles en nog wat. Zij over haar werk en producten, ik over mijn winkelnering. We gaven elkaar tips om new business te verkrijgen en onze producten en dienstverlening te verbeteren. Een goed gesprek waar zeker meer uit gaat komen. Waarom ik dat denk? Gewoon, omdat we 'real live' communiceerden zoals twee mensen met elkaar horen te communiceren. Met een glimlach en aandacht voor elkaar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...