Doorgaan naar hoofdcontent

NIEUW: de Ophoogdoos.

Uit recent onderzoek, uitgevoerd door één van 's wereld meest geciteerde tijdschriften The EcoTrivialist, is gebleken dat zeker 1 op de 10 pakken printpapier (10%!) binnen de zakelijke omgeving de printer nooit zal bereiken.
Tien procent van de totale printpapiervoorraad wordt namelijk niet gebruikt voor printen of scannen, maar dient op de kantoorvloer als 'beeldschermophoger'. De ongeopende en niet specifiek voor dit doel bedoelde pakken printpapier, worden onder het beeldscherm gestapeld, om zo het beeldscherm op de gewenste hoogte te krijgen van de gebruiker.
Dit gebeurt op mondiale schaal en is niet gebonden aan welke lands- of bedrijfscultuur dan ook, zo is uit het onderzoek komen vast te staan.

Het vooraanstaande magazine begrootte de totale schade die het gevolg is van dit 'ophoogfenomeen' binnen wereldwijde kantoren op zeker 500 miljard euro, wat ongeveer 10%(!) is van de totale wereldomzet in printpapier. Over een mogelijk negatieve milieubelastende werking, voortkomend uit het gedrag van vele miljoenen, elkaar na-apende, medewerkers over de hele wereld, liet de publicatie zich niet uit. Het Europees Parlement, alsmede de United Nations en het World Wildlife Found, hebben inmiddels onderzoeken ingesteld inzake deze kwestie en de gevolgen die het mogelijk zou kunnen hebben in het licht van de algehele opwarming van de aarde.

Formatie Schipper, het creatieve bureau uit Hilversum, introduceerde inmiddels als alternatief voor de verkwanselde pakken printpapier, de zogenaamde 'Ophoogdoos'; een stevige en geheel lege kartonnen doos die er aan de buitenkant uit ziet als een pak printpapier.
Volgens Formatie Schipper scheelt de Ophoogdoos een substantiëel deel in de totale ophoogkosten, die binnen een middelgroot concern jaarlijks al snel kan oplopen tot circa € 45,- per medewerker. Doordat de gepatenteerde Ophoogdoos een identieke uitstraling heeft als een doorsnee pak printpapier en exact dezelfde ophogende werking garandeert, ervaren medewerkers hetzelfde effect als bij een pak echt printpapier en ondervinden zij niet of nauwelijks conversie-problemen tijdens implementatie van de Ophoogdoos op de werkvloer.

Bron: The EcoTrivialist, january 2012.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...