Doorgaan naar hoofdcontent

Bingolijsten.


Het moet niet gekker worden! Naast dat er Bangalijsten op internet circuleren met te jonge meisjes die seks willen, zijn inmiddels de eerste Bingolijsten gesignaleerd.
Bingolijsten zijn, de naam zegt het al, lijsten met namen van overwegend oudere Bingo-spelers die niets liever doen dan een onschuldig potje Bingo spelen. Meestal op klaarlichte dag in de recreatiezaal en altijd in groepsverband. Dat dan weer wel.
Net zoals bij de Bangalijsten blijft het bij de Bingolijsten niet bij het noemen van louter namen van deelnemers. Nee, ook op de Bingolijsten die rouleren, staat meer persoonlijke informatie dan de betrokkenen lief is.
Zo kreeg ik een behoorlijk uitgebreide Bingolijst onder ogen, waarop zo'n 24 Bingo-spelers met naam en toenaam zijn genoemd. Daarop lees ik dat mevrouw A. 't Hart uit Zorgcentrum Maarheze op haar laatste drie Bingo's een haarkrulset, twee blikken Unox erwtensoep en een set longdrinkglazen heeft gewonnen. Dat wordt dus een fikse naheffingsaanslag voor mevrouw. Op diezelfde lijst staat de heer B. Veermans, die op de Bingo-avond van Rustoord Voorwinde te Almelo een compleet Swifferpakket t.w.v. € 19,95 heeft gewonnen. Die kan maandag ook een bezoekje van de fiscus tegemoet zien! Klaar ben je met je Swiffer.
Weten degenen die deze Bingolijsten op internet zetten dan niet tot welke dramatische gevolgen hun acties leiden? Wat voor slagveld zij aanrichten binnen Bingo-spelend Nederland (lees: Omroep Max). Zien zij niet in, welke schade zij aanrichten onder de nog nooit negatief in de publiciteit gekomen beoefenaars van dit oergezellige Oud-Hollandse spel?
Kappen met die Bingolijsten, ja? Voor je het weet roept er in de Nederlandse recreatiezalen binnenkort nooit meer iemand 'BINGO!'. En dan wordt het er doods en doodstil...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...