Doorgaan naar hoofdcontent

Vertrouwde worst.

Heel vaak kiezen we iets dat we al kennen. Een restaurant bijvoorbeeld. Of een vakantiebestemming. Een automerk. We maken veel van onze keuzes op grond van kennis die wij hebben opgedaan door ervaring in plaats van te kiezen op basis van nieuwe, neutrale informatie. We hebben al eens gegeten in dat restaurant, we zijn al eens op die vakantiebestemming geweest, we weten hoe die auto werkt en rijdt. Geen verrassingen en dat is wel zo prettig, zo denken we.
Zo leven we in zekere rondjes zonder twijfels. Net zoals de vorige keer kiezen we iets dat in feite geen keuze is; het is een herbeleven van. En als we dan in dat restaurant zijn, kiezen we, na net zo lang als de vorige keer naar de kaart gekeken te hebben, hetzelfde gerecht als toen. Doet u mij maar de pannenkoek met stroop, zeggen we steevast, terwijl wij in het pannenkoeken-restaurant zijn dat om zijn 82 variaties bekend staat. En als we op die zelfde vakantiebestemming zijn, na vooraf alle vakantie-websites doorzocht te hebben, doen we dezelfde dingen als toen. En als we diezelfde nieuwe auto kopen (ja, wel het nieuwe model), nadat we heel veel showrooms van vreemde merken zijn binnen gelopen, maken we de eerste dag met diezelfde auto hetzelfde proefritje als toen. Herbeleven vinden mensen comfortabel en gemakkelijk. Het Feest van de Herkenning is zelfs baby's en kleuters niet onbekend. Steeds hetzelfde geluidje, hetzelfde kiekeboe-grapje, hetzelfde verstop-spelletje, ze vinden het heerlijk. Het is allemaal zoveel makkelijker dan geconfronteerd worden met onverwachte nieuwe dingen. Zoals een menukaart die je niet kent. Een camping waar je het winkeltje moet zoeken. Een auto waarbij je niet direct weet waar de bediening van de achterruitwisser zit. Een spel waarvan je de spelregels nog moet lezen. Allemaal lastige dingen die tijd en extra inspanning vragen. Een beetje slimme marketeer maakt gebruik van dit gegeven. Als je weet dat heel veel klanten voor het 'ouwe vertrouwde dat ze al kennen' kiezen, moet je ze die vertrouwde worst in grote mate voorhouden. Niet te veel nieuwe worst met vreemde nieuwe smaakjes, nee, de bekende worst. Die verkoopt het beste! Dat weet de HEMA al jaren. Zekerheid kent geen twijfel. Helemaal in onzekere tijden.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Tijd

Als ik 's morgens met de hond loop, zie ik een zwarte auto door de straat rijden. Er zitten twee in het zwartgeklede mannen in. Ik zie het meteen; dat belooft weinig goeds. De auto rijdt zacht. De mannen zijn duidelijk op zoek naar het juiste adres. Voor een huis in de buurt stoppen ze. Ik mompel in mijzelf 'Kees zal toch niet...'. De éne man in het zwart stapt uit en loopt richting voordeur. Als hij met zijn hand naar de voordeurbel reikt, zie ik opeens de man in de auto wenken. De man die buiten staat loopt zonder aangebeld te hebben naar de auto terug. 'Ze hebben gebeld', hoor ik als ik de auto passeer zijn collega zeggen. 'We moeten op nummer 78 zijn'. Als ik voorbij het huis van Kees loop, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat Kees vandaag enorme mazzel heeft gehad.

Veranderbang.

Hun aantal groeit excessief. Veranderbange consumenten. Mensen die liever niets doen dan dat ze veranderen. Veranderen van provider bijvoorbeeld. Van telecomaanbieder. Van abonnementstype. Van energieleverancier. Want voordat je het weet, heb je gedonder. Sterker: altijd heb je gedonder als je dit soort zaken verandert. Dat is de wet van Murphy. If there's any way they can do it wrong, they will. Een voorbeeld. Je gaat verhuizen en brengt UPC (of welke andere club dan ook) hiervan op tijd op de hoogte. Op de dag van je verhuizing zet je op je nieuwe adres je TV aan en ziet niks anders dan sneeuw. Na een telefoontje van ongeveer 28 minuten (dat je met je mobiel doet omdat je vaste lijn ook nog niet werkt) weet je meer: bij de provider is iets niet goed gegaan. Dat wist je overigens al voordat je het telefoontje deed. UPC weet niets van je verhuizing ('weet u wel zeker dat u het heeft doorgegeven aan ons?'), maar belooft je dat alles zo spoedig mogelijk wordt opgelost. ...