In toenemende mate neem ik de laatste dagen een groeiende kleurlawine waar. Geen winkel die nog zijn eigen huisstijlkleur voert. Alles moet in het oranje. Een kleurterreur die zich niet beperkt tot etalages; ook in folders en TV-commercials voert oranje de boventoon. Hamburgers en de paprika's in het versvak en chips en tompoucen in het schap doen vrolijk mee. Ik zag zelfs oranje bananen (al kunnen die ook over datum zijn geweest....).
En overal volop attributen en versierselen in de aanbieding, om ook mijzelf en mijn huis in het oranje te steken. Nu wacht ik met dat laatste nog heel even, gezien de twijfelachtige Oranje-resultaten van afgelopen week. Tegen Bayern ging het mis. En die waren een week daarvoor nog slechter dan Chelsea. En tegen de Bulgaren gingen we met 1-2 de yoghurt in. En die konden niet voetballen, zeiden de kenners vooraf.
Nee, eerst maar eens wat winnen met Oranje voordat deze jongen zijn buitenmuren oranje schildert en de binnenboel oranje behangt. Je moet er toch niet aan denken dat je voor een paar stevige grijpstuivers oranje-reut inslaat en we net zo snel uitgeblust zijn als het vredespijpje van Joan (die per slot ook Oranje verdedigde). Dat grapje kostte de gezamenlijke leden van de TROS overigens een slordige 2.5 ton (als het niet 3.5 ton is). Maar dan heb je ook wat. Een hoop stof tot napraten. Oranje-napraat. Volgend jaar weer! Ik weet nog elf hele sportieve jongens waarmee we een hele leuke act zouden kunnen doen. Iets met een bal. En allemaal in 't oranje. Met een tooi op. Ook oranje natuurlijk. En dan het Wilhelmus. Op de wijze van Olé, Olé. Is dat wat?
Reacties