Doorgaan naar hoofdcontent

Verliezen is winnen.


In het weekend getennist. Zoals gewoonlijk verloren. Maar toch mooi drie setjes het gravel laten opstuiven. En dat is goed voor lijf en leden op je ouwe dag. Ouwe dag? Kom op zeg! De 50+ Beurs in Utrecht, dat is pas een ouwe dag.
Ik belandde er vorige week terwijl ik de Art Fair bezocht. Opeens stond ik in de belendende beurshal oog in oog met honderdduizend rugzakkende bejaarden die zich vermomd hadden als 50-plussers. Ik baande mij een weg tussen in trainingsjack gehulde brildragers, die zich door de wandelgangen voortbewogen als één logge oceaanstomer op weg naar voordeel en alles wat gratis was.
Ik wist niet dat vijftigers zo oud, zo affreus en zo irritant konden zijn! Is dit mijn peergroup? Ben ik dit? Zie ik er ook zo uit? Gedraag ik mij ook zo? Of betrof het hier een bepaald soort vijftiger? Vijftigers die eigenlijk zeventigers waren en zich jonger voordoen en deze beurs daartoe als podium kiezen? Mijn advies aan alle vijftigers: ga nooit naar de 50+ Beurs voordat je minimaal zeventig bent. Je voelt je er een vreemde eend in de bijt. Nee, blijf tot die tijd lekker tennissen. Want zelfs als je met tennis verliest, win je.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Tijd

Als ik 's morgens met de hond loop, zie ik een zwarte auto door de straat rijden. Er zitten twee in het zwartgeklede mannen in. Ik zie het meteen; dat belooft weinig goeds. De auto rijdt zacht. De mannen zijn duidelijk op zoek naar het juiste adres. Voor een huis in de buurt stoppen ze. Ik mompel in mijzelf 'Kees zal toch niet...'. De éne man in het zwart stapt uit en loopt richting voordeur. Als hij met zijn hand naar de voordeurbel reikt, zie ik opeens de man in de auto wenken. De man die buiten staat loopt zonder aangebeld te hebben naar de auto terug. 'Ze hebben gebeld', hoor ik als ik de auto passeer zijn collega zeggen. 'We moeten op nummer 78 zijn'. Als ik voorbij het huis van Kees loop, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat Kees vandaag enorme mazzel heeft gehad.

Veranderbang.

Hun aantal groeit excessief. Veranderbange consumenten. Mensen die liever niets doen dan dat ze veranderen. Veranderen van provider bijvoorbeeld. Van telecomaanbieder. Van abonnementstype. Van energieleverancier. Want voordat je het weet, heb je gedonder. Sterker: altijd heb je gedonder als je dit soort zaken verandert. Dat is de wet van Murphy. If there's any way they can do it wrong, they will. Een voorbeeld. Je gaat verhuizen en brengt UPC (of welke andere club dan ook) hiervan op tijd op de hoogte. Op de dag van je verhuizing zet je op je nieuwe adres je TV aan en ziet niks anders dan sneeuw. Na een telefoontje van ongeveer 28 minuten (dat je met je mobiel doet omdat je vaste lijn ook nog niet werkt) weet je meer: bij de provider is iets niet goed gegaan. Dat wist je overigens al voordat je het telefoontje deed. UPC weet niets van je verhuizing ('weet u wel zeker dat u het heeft doorgegeven aan ons?'), maar belooft je dat alles zo spoedig mogelijk wordt opgelost. ...