Doorgaan naar hoofdcontent

Het verhaal van de 3e poster...


Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de dreiging van het Duitse Nazi-rijk ook in Engeland voelbaar. De Britse regering wist al in het voorjaar van 1939 dat Engeland het zwaar te verduren zou krijgen. Gasaanvallen, bommen boven de stedelijke gebieden; de Engelsen zagen donkere wolken hangen.

Om de bevolking te waarschuwen - maar meer nog om iedereen een hart onder de riem te steken - liet de Engelse regering 5 miljoen 'op-pep-posters' drukken in drie verschillende varianten. 
De posters werden gratis uitgedeeld onder de Engelsen. Op de stations, in de metro, in kruidenierswinkels... overal werden ze verstrekt aan iedereen die ze wilde hebben. 

De 3e poster, die de slogan 'KEEP CALM AND CARRY ON' droeg, werd door de verslechterende oorlogsomstandigheden echter nooit verspreid. Deze poster bleef (in een oplage van 2,5 miljoen stuks) in een pakhuis opgeslagen, wachtend tot het mogelijke moment van distributie. Maar dat moment kwam nooit. Het pakhuis werd gebombardeerd en brandde tot de grond toe af. Geen Engelsman kreeg ooit de 3e poster in handen.

Totdat 50 jaar later een tweedehands boek te koop werd aangeboden aan de bekende boekwinkel Barter Books in Northumberland in Engeland. In dit boek werd een origineel exemplaar van de 3e poster aangetroffen! Waarschijnlijk het enige echte exemplaar dat bewaard is gebleven. De eigenaren van de boekwinkel, Stuart en Mary Manley, besloten het relikwie in te lijsten en op te hangen in hun winkel. En toen kwam het...

Klanten van over de hele wereld die de bekende boekwinkel sindsdien bezochten, vroegen of deze 3e poster te koop was. En telkens zeiden Stuart en Mary beleefd 'no sorry'. Totdat ze dachten: 'Ach, waarom ook niet? Ze probeerden de geestelijk vader van de 3e poster te achterhalen, maar kwamen niet verder dan de naam van de ambtenaar Waterfield. Ze besloten met alle respect voor de makers en de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog, de 3e poster te herdrukken en brachten 'm alsnog onder de mensen.

Vandaag kreeg ik de 3e poster uit Engeland binnen per post. 
Hij is prachtig! Na bijna 75 jaar heeft de slogan nog niets aan kracht ingeboet.
KEEP CALM AND CARRY ON. 
Het is een advies dat ooit in barre tijden miljoenen mensen moed en vertrouwen had moeten geven. Toen kwam de boodschap nooit aan. Nu wel. Gewoon rustig blijven en doorgaan. Dat is nog altijd een prima remedie als het even tegenzit...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...