Een paar uur geleden reed ik op mijn fiets langs een weiland. De boer had net zijn koeien de vrije loop gelaten. Huppelend kwamen ze uit hun winterse stal. En dat leverde gekke taferelen op. Koeien die een maand of wat op stal hebben gestaan en naar buiten mogen, zijn als kleine kinderen die na een lange dag de peuterspeelzaal verlaten. Ze zijn ongecontroleerd in hun bewegingen, slaken kreten, springen en zijn nauwelijks in staat om op hun benen te blijven staan. Ook deze koeien. Er was er zelfs één die dacht dat ze een Afrikaanse springbok was. Maar met haar logge lichaam kwam ze niet veel verder los dan zo'n vijf centimeter boven het weiland.
Ik ben langs het weiland gestopt en heb me heerlijk laten inspireren door zoveel bruinbonte energie. En terwijl ik het nog koude voorjaar inademde, heb ik de dames aangemoedigd met een luid 'toe maar meisjes, dansen maar!' En dat was, potverdikke, niet tegen dovemansoren gezegd...
Reacties