New York Pizza denkt leuk te zijn.
In hun nieuwe TV-commercial voert de internationale pizza-boer een crash test dummy op. Zo'n ongelukspop in de vorm van een pizzakoerier. Voorstellende een stereotype jongen van zuidelijke afkomst, achttien jaar oud, gele outfit, dito helm en een vierkante pizzabak achterop z'n opgevoerde brommer.
In de testhal zien we twee onderzoekers in witte jassen. En de testpop op een brommer. De voice-over vertelt ons dat het bij New York Pizza om veiligheid gaat, 'maar smaak is natuurlijk ook belangrijk'.
De crash test dummy rijdt vervolgens (met topsnelheid zoals in de praktijk gebruikelijk is voor pizza-koeriers) tegen een betonnen muurtje dat 25 meter verderop gelegen is.
De schade laat zich raden. Van de brommer en de testpop is weinig heel. De twee onderzoekers controleren vervolgens de pizza op schade en concluderen met grote blijdschap dat deze nog puntgaaf is! Met een 'high five' sluiten zij af, terwijl wij als kijker in de voorgrond de ongelukkige namaak-pizzabezorger in een zeer vreemde houding zien liggen.
Maar, geloof mij, die vreemde houding is helemaal niet zo vreemd.
De laatste vier jaar zijn er in mijn woonplaats meerdere pizzabezorgers in dergelijke positie aangetroffen. Eén tegen een lantaarnpaal, de ander onder een auto en nog zo wat varianten. De meesten op slag dood. Jonge gasten die zich te pletter reden op een rit naar een klant met honger die, al drie keer op zijn horloge had gekeken, waar zijn pizza Double Tasty bleef. Want snelheid is heel erg belangrijk in de pizza-business. Belangrijker dan smaak zelfs! De opdracht aan elke nieuwe pizzabezorger is dan ook: 'maakt niet hoe je er komt, als je er maar op tijd komt'. Boetes en sancties op 5 minuten te late bezorging zijn, zo heb ik mij laten vertellen, niet ongewoon binnen de pizzabranche. En voor 'langzame' bezorgers (die wél stoppen voor rood licht en zich aan de snelheid houden) is eigenlijk geen plek in de snelle wereld van de fastfood.
Des te schrijnender is het, dat je als pizzamerk dit onzinnige idee als uitgangspunt neemt voor je nieuwe TV-commercial. Hoe ver moet je afstaan van de dagelijkse realiteit? Hoe slecht moet je het verschil tussen 'leuk' en 'helemaal niet leuk' kunnen inschatten? Of komt het gewoon omdat je met te snelle reclamejongens werkt waar ook twee achttienjarige brommergastjes de creatieve dienst uitmaken en nog een 'retegaaf ideetje' hadden?
Dat laatste heb ik overigens bedacht.
De makers van dit reclamefilmpje zijn namelijk volwassen mannen die de 40 inmiddels gepasseerd zijn. Wellicht al vaders van achttienjarige zonen met brommers. En die zouden beter moeten weten...
Naschrift: ik ben geen profeet, maar ik durf te voorspellen dat deze anti-reclame TV-commercial binnenkort van de buis gehaald wordt. Door wie dan ook. Voortschrijdend inzicht, zullen we het maar noemen.
Reacties