Doorgaan naar hoofdcontent

Ik zie de bui al weer hangen...


Vannacht zwetend wakker geworden. 
Zag in mijn droom Arjen Robben in een vloeiende reeks van één briljante kapbeweging en twee fraaie Schwalbes met bijbehorende penalty's zijn hattrick scoren. 3-0! En dat nog wel tegen de gevreesde Mannschaft in de WK-finale in Sao Paolo! Nederland is wereldkampioen 2014! 

Met van spanning gebalde vuisten en met het zweet dat vanachter mijn oren meanderend mijn nek in liep, hapte ik, zittend op de bedrand, naar adem. Wat een spanning, wat een ultieme voetbalbeleving! Na wat slokken water en diep zuchten, dacht ik de nachtrust weer te kunnen vatten. Maar dat zou allerminst lukken. Want met dit gelukzalige visioen van mij, bekroop mij direct een andere gedachte die mij verre van slapen hield. 

Ik zag, net als in een film, onze oranjegekleurde spelersbus vertrekken uit het KNVB-centrum in Zeist. En heel duidelijk zag ik, in de timecode onderin de filmische beelden, het jaartal 2018 staan. Aha, dacht ik… onze jongens gaan hun titel prolongeren op het WK Voetbal 2018 in Rusland! En - hoewel in rusthouding - mijn hart ging direct weer sneller kloppen. Zouden we net zo'n mooie voetbalzomer beleven als toen in 2014? Zou Robben ons weer naar de overwinning 'Schwalben' net als destijds? 

Maar die beelden kreeg ik niet te zien. 
Alsof het celluloid van de film brak, zoals in vroeger jaren bij ons thuis, zo eindigde ook deze filmische impressie. In een fel wit licht licht zag ik Mark Rutten opdoemen. Met opgeheven vinger sprak hij De Tweede Kamer toe. Slechts moeizaam kon ik door het tumult heen zijn woorden opvangen. Ik hoorde iets van 'boycot' en 'geen sportief samenzijn, als het politiek ook niet botert…', 'als de Russen weer de Koude Oorlog willen, nou, dan kunnen ze die krijgen…' en tot slot 'daarom hebben wij als regering besloten deze WK-voetbal-missie per direct af te breken'... 

Wat???!! droomde ik? Nederland als regerend wereldkampioen voetbal en titelverdediger 2014 niet naar het WK in Rusland? Een heuse voetbal-boycot met onze jongens als inzet? Over de ruggen van Oranje Poetin een hak denken te zetten? Omdat wij op politiek terrein een statement willen maken? Wij, Klein Duimpje de Wereldkampioen? Waarom, vroeg ik mijmerend in mijn halfslaap? Ik kreeg geen antwoord van Rutten. De voorzitter schorste de vergadering en de zaal liep leeg. Mij in opperste verbazing achterlatend op die prille ochtend van maandag 30 juni van het jaar 2014.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...