Doorgaan naar hoofdcontent

Puur voor Papa - Origineel vaderdagcadeau

Papa wil Puur!

Puur voor Papa is een chocoladetraktatie uit het huis van CARLZ. Puur voor Papa is een origineel chocolade-cadeau is speciaal samengesteld voor vaders die van kwalitatieve, pure chocolade van de beste kwaliteit houden. Puur met een cacaopercentage van méér dan 60% waardoor de prachtig gevormde kusjes de zacht-zoetzure smaak hebben die vader zo waardeert aan een stukje pure chocolade.

Puur voor Papa is één van de opmerkelijke varianten die CARLZ op de markt brengt. Eerder al verschenen titels en chocolade-cadeaus met de titels als Kusje voor Mama, Melk voor Mama, Puur voor Mannen. Een complete portfolio met de heerlijke chocolade-kusjes is beschikbaar.

Voor de Kusjes van Carlz, dus ook voor Puur voor Papa, wordt de beste UTZ-gecertificeerde cacao gebruikt van kwaliteitsleverancier Callebaut. De negen kusjes zijn verpakt in stijlvolle gouden doosjes. Ook is het mogelijk om een geheel eigen opdruk op het wikkel van de Kusjes te laten verzorgen door CARLZ. Te denken valt aan Kusjes uit Roermond, Kusjes uit Brabant, Kusjes uit Friesland, Kisses from Holland, From Holland with Love, Kusjes uit Haarlem, Kusjes van Bakker Bart, Kusjes van Fletcher Hotels of anderszins. 

Ook beschikbaar bij CARLZ zijn de oranje-gekleurde kusjes. Volle melkchocolade van Callebaut in een prachtige frisse oranjekleur. Uiteraard met de titel Kusjes van Oranje. Kortom: binnenkort meer Kusjes van en Kusjes uit. Meer informatie: www.carlz.nl / contact@carlz.nl



Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...