Hoe kan dat toch? Waarom is een penalty nemen in wedstrijdtijd best lastig? Hoe kan het dat Arjan Robben zijn penalty's uit en te na oefende en nog eens oefende en dat hij, als het er op aan kwam (zoals destijds bij Bayern München in de finale van de Champions League) zijn doel miste? Wat deed hij fout? Het antwoord is: Robben dééd niks fout. Hij dácht iets fout.
Het schijnt zó te werken: 1) Een gedachte is bijna altijd aanleiding voor een handeling. En zo geldt ook dat: 2) de verkeerde gedachte bijna altijd de aanleiding is voor een verkeerde handeling. Ons doen wordt namelijk bepaald door ons denken. Neem nu die strafschop weer even in gedachten.
Denken is bijna altijd de boosdoener bij het missen van een strafschop. Bij het nemen van een strafschop denken (te) veel sporters na. Ze denken dat ze 'm kunnen missen.
Denken op de penaltystip is dodelijk en zal altijd leiden tot een misser. De opdracht is: zorg dat de bal zo hard én zo hoog mogelijk in één van de twee uiterste hoeken van het doel gaat. Heb je dat op de training goed geoefend (en goed wil hier zeggen: 10.000 uur training ofwel een kleine 5 jaar!) en voer je de opdracht tijdens de wedstrijd uit zoals geoefend, dan heeft de keeper geen schijn van kans. Goal!
En daarmee is een penalty nemen net als het echte leven: in sommige (lees: veel) situaties moet je niet denken. Je moet doen!
Reacties