Doorgaan naar hoofdcontent

WERELDLEIDERS OP WERKVAKANTIE (werktitel)

  



TV FORMAT

Wereldleiders op Werkvakantie!


Dit format heeft als doel kijkers een inkijkje te geven in het leven, de ziel, de competenties én het karakter van wereldleiders zoals daar o.a. zijn Xi JingPin, Vladimir Putin, Elisabeth II, Joe Biden, Frank-Walter Steinmeier en Mark Rutte.

 

In 40 minuten-durende afleveringen, zien we telkens twee wereldleiders met elkaar van standplaats wisselen. Beide staatshoofden reizen af naar elkaars land en krijgen daar - na een korte en officiële overdracht in het parlement -  de (tijdelijke) macht over het land.

 

Zo zien wij in aflevering 1 president Xi JingPin afreizen naar Den Haag/Nederland, waar hij na de overdracht en kennismaking met typische Hollandse tradities als koekhappen, een harinkje eten op de markt en een stukje fietsen over Het Binnenhof, leiding geeft aan de Nederlandse regering en alle nieuwe en lopende staatszaken voor de komende vier weken voor zijn rekening neemt.

 

In dezelfde aflevering zien wij als tegenhanger Mark Rutte, premier van Nederland, afreizen naar Beijing/China en zich daar over de lopende Chinese staatskundige zaken ontfermen. Mark Rutte zal, indien mogelijk, o.a. de jaarlijkse militaire parade verwelkomen, het Nationale Volkscongres toespreken en zich laten rondrijden over Het Rode Plein, alwaar hij staande vanuit zijn limousine een kort dankwoord zal spreken in het Chinees.

 

Door deze changing of places, verrijken niet alleen de wereldleiders hun persoonlijke inzichten en competenties, ook de bevolking van de landen en de televisie- en online kijkers zullen opmerkelijke inzichten krijgen in zaken die zij nu dikwijls niet kunnen bevatten. 

 

Stelt Rutte de Oeigoeren in het gelijk en bevrijdt hij hen uit de kampen? Maakt Xi JingPin korte metten met horeca-ondernemers die hun etablissement toch openen tijdens de lockdown? We zullen het zien in Wereldleiders op Werkvakantie! 

 

Dit format is auteursrechtelijk beschermd / 2022.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een hapje en een drankje...

Het is een heerlijke zin: wij nodigen u graag uit voor een hapje en een drankje. Hoe dikwijls heb ik die zin gelezen in uitnodigingen van zakelijke relaties? Hoe vaak schreven vrienden hem met zwierig handschrift in hun uitnodiging als er weer iets te vieren viel? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd. Kan het Hollandser? Kan het afgepaster? Uitgekleder? Minimaler? Een feestje, een receptie, een bijeenkomst met altijd weer dat hapje en dat drankje. Zo netjes. Zo keurig. Zo benepen. Je ziet jezelf al bij binnenkomst twee bonnetjes in de hand gedrukt krijgen. Eén voor een hapje. Eén voor een drankje. Maak er een dolle boel van! Als ik de zin nu weer zo lees in een uitnodiging van een chique automerk, houden mijn ogen even halt en mijmer ik. Zouden de Grieken, die het, laten we eerlijk zijn, momenteel niet makkelijk hebben, dat ook schrijven in hun uitnodigingen naar elkaar. "Kom je naar mijn Souvlaki-Party? Voor een hapje en een drankje wordt gezorgd." Ik denk het ni...

Geschiedenis kun je wel herschrijven...

In mijn kindertijd bestond er geen SinterklaasJournaal. Ik had één boekje over Sinterklaas. Zielig? Nee hoor. Ik was ermee zo gelukkig als een kind. Het werkje was uitgevoerd (heel modern voor die tijd) in gestanste vorm en met bladzijden van karton.  Voor mij was de wereld van Sinterklaas en Zwarte Piet ooit slechts zes pagina's groot. Zes kartonnetjes met korte versjes, drieregelige verhaaltjes en met vooral veel tot de verbeelding sprekende waterverftekeningen waar de romantiek van afspatte. Misschien heb ik het boekje wel duizend keer gelezen. Bekeken. Gedroomd. En telkens kreeg het verhaal nieuwe glans, nieuwe dimensies en nieuwe spanning. It's all in the mind. Soms betreur ik kinderen van nu. Ze worden overstelpt met informatie over Sinterklaas en Piet.  Ze krijgen elke dag een SinterklaasJournaal voorgeschoteld. Ze bezoeken speelfilms. Worden overladen met speciale TV-programma's en theatervoorstellingen. Om over de Sinterklaas-games en -apps nog maar te z...

Mongool

Zondagmiddag. Niks te doen. In een flits schoot het door mij heen. Voetballen! Er is voetballen op het plaatselijke sportcomplex. En al jaren nam ik mij voor om een keer een wedstrijd te gaan bekijken (maar het was er nog nooit van gekomen omdat een zondag nog zo saai kan zijn of er gebeurt wel wat). Fiets gepakt, richting voetbalveld. Kaartje gekocht (ik vond het veelbelovend dat ik moest betalen voor wat ik zou gaan zien) en mijn positie ingenomen langs het veld. Daar waren de mannen. Het voelde gelijk een beetje als mijn mannen, hoewel ik ze nog nooit had zien voetballen en er geen één van naam kende. Het ging er stevig aan toe. Eigenlijk niet anders dan op televisie. Douwen, trekken en vooral veel schelden. 'Hé Scheids!, hé Lijn! ben je blind? En zo meer. De meeste opmerkingen kwamen niet van de spelers zelf maar van de mannen rond het veld. Zoals de man naast mij. Hij was een Italiaanse Nederlander die geweldig mooi kon schelden. 'He Lijn! Godverdomme Mongool, kan jij niet...